interview: Siegerd Gilquin

We hebben allemaal het TV programma “Ik Vertrek (Vlaanderen)” gezien maar kunnen jullie jezelf eens voorstellen aub?

Wij zijn Danny (51) en Nancy (50), twee opgewekte mensen die van het leven houden. We proberen steeds de balans te bewaren tussen werken en genieten, en houden wel eens van een uitdaging. Nancy haar hobby’s zijn knutselen en schilderen. Danny komt tot rust door in de tuin te werken. We hebben een zoon Gill van 19, de belangrijkste persoon in ons leven. En ook hebben we vier poezen als je Nancy er niet bijtelt (lacht).

Wat dacht je bij het begin van de eerste coronagolf? Heeft die een grote impact gehad op je leven?

Wellicht kon niemand de impact daarvan inschatten. We wisten niet wat ons te wachten stond. Eerst werd het niet ernstig genomen, zelfs weggelachen. Tot alles dichterbij kwam en de verstrengingen eraan kwamen. We hebben in Spanje drie maanden in lockdown gezeten. En ze waren hier echt streng. Je mocht niet buiten, behalve om één keer per dag boodschappen te doen in de dichtstbijzijnde winkel. Er werd grondig gecontroleerd, met helikopters boven de huizen en met een agent op elke hoek. De boetes liepen op tot 3000 euro. Gelukkig hebben we hier een grote tuin. Maar veel Spanjaarden hebben dat geluk niet, die leven in een klein appartementje met een nog kleiner terras of zelfs zonder terras. Dat moet de hel geweest zijn.

Wat deed je om je staande te houden in die eerste golf?

Gelukkig hadden we hier veel werk op de plank. Heel de B&B moest gerenoveerd worden. Het grote probleem was toen vooral aan bouwmaterialen geraken. We hebben hier een koppel vrienden leren kennen waarvan de man aannemer is. Die kon ons helpen met bepaalde materialen, de rest moesten we online bestellen en laten leveren. Dat online bestellen was echt niet leuk, want je moet alles kiezen vanop je klein scherm. Dat moest dan nog eens vertaald worden ook. Nancy heeft daar geen uren maar dagen ingestoken om alles op te zoeken en/of te vinden.

We zitten nu in een tweede golf, ervaar je die anders dan de eerste golf?

Ja toch wel, hier in Spanje is het toch anders nu. Bij de eerste lockdown was het hier veel te streng, tot op het bijna onmenselijke toe . Nu is het anders. We mogen van 7u tot 22u buiten, wat een immens verschil betekent. Eens een wandeling maken, daar konden we tijdens de eerste golf alleen maar van dromen. De horeca is beperkt open, winkels ook; dit is leefbaar.

Hoe was de impact op uw privé/professioneel leven? Zo midden in een “life-changing” beslissing is dat toch niet evident?

Ja, dat is niet leuk hé. We kochten de B&B net voor corona toesloeg. Je kan met veel proberen rekening houden, maar wie kan zoiets voorspellen? Kijk, eens je een beslissing neemt moet je daar ook voor gaan. En zo zijn we alle twee. Het loopt nu op dit moment anders dan we vooropgesteld hadden, maar we gaan nog steeds voor ons doel. Soms met een lach maar ook met een traan.

Jullie staan bekend als steeds opgewekte personen, welke raad zou je aan anderen kunnen geven om deze golf door te komen?

Probeer , hoe moeilijk ook, het hoofd boven water te houden. We moeten er toch samen door, we hebben geen keus .Bel eens vaker een alleenstaande , deze mensen zullen blij zijn iemand te horen. Probeer nieuwe dingen uit , recepten , puzzelen , knutselen …

Ervaren jullie genoeg ondersteuning en hulp vanuit de maatschappij of overheid? Wat had volgens jullie anders gekund?

Wij ervaren het toch wel vrij positief hoor. De overheid treft steunmaatregelen. Meer en beter mag altijd, maar je weet dat er grenzen zijn. En op maatschappelijk vlak denken we dat ieder wat milder moet zijn, zeker in deze tijden. Verdraagzaamheid en begrip mogen opnieuw een vaste waarde worden.

Zien jullie de toekomst ondanks alles toch positief tegemoet?

Ja hoor. Het zal niet van een leien dakje lopen natuurlijk. En het zal nog een tijdje duren eer alles zich gaat herstellen, daar zijn we ons van bewust. We kunnen niet anders dan er in geloven dat er terug betere tijden zullen komen. We zullen ook creatief moeten zijn: meegaan in de verandering, meer lokaal proberen shoppen om toch de kleine zelfstandige niet te laten verdwijnen uit het straatbeeld.