Tijdens de eerste lockdown moest ik me enorm aanpassen. Niemand zien was moeilijk voor mij. Ik ben een enorm knuffelbeest en ik spreek graag met mensen af. Van de ene op de andere dag raakte ik dat kwijt.

Toen sloeg het noodlot toe. Mijn moeder overleed op 30 maart en het was aan mij, mijn vader mijn broer en mijn zus om dat verlies te verwerken. Zo voelde ik mij nog meer alleen. Ik had het gevoel dat ik niemand meer had, dat ik alleen stond om mijn verlies te verwerken. Maar gelukkig had ik het mis. Door te bellen met vrienden, met familie, met mensen die ik liefheb kon ik toch omgaan met mijn verlies.

Ik kon, en heb nog altijd geen goed afscheid kunnen nemen van ons moeke. We hebben haar niet meer kunnen spreken, we hebben haar niet meer kunnen vertellen hoe graag wij ze zagen. Daarom was dit een van de moeilijkste periodes uit mijn leven. Omdat ik het gevoel had alleen te staan, dat ik niemand kon zien, niemand eens een knuffel geven. Hopelijk komt er ooit een dag dat we elkaar weer volop mogen zien en elkaar nog eens dubbel en dik vastpakken.